December 2021 is met knallend vuurwerk afgesloten, ondanks allerlei verboden of beperkingen. Maar juist deze maand leverde wel twee unieke ontmoeten op. Mijn favoriete vogel aan top is de pestvogel. Laat deze zich nu mooi aanschouwen in Noordwijk. Tegelijkertijd verblijft er al twee weken een zwartbuik waterspreeuw in Leiden. Een soort die ik ooit wel eens heb gezien de de Amsterdamse Waterleiding Duinen. Maar dan wel een hele tijd terug.
Op waarneming.nl komt het bericht binnen van de aanwezigheid van een pestvogel in een nieuwbouwwijk in Noordwijk. De volgende dag ga ik er direct opuit, natuurlijk met mijn camera en verrekijker, op weg naar de gemelde locatie. Het is even zoeken, krijg zelfs wat hulp van een bewoonster daar ter plekke. Een groep mensen, gewapend met allerlei zwaar materieel aan camera's geeft toch wel de juiste plek aan. En ja hoor, de pestvogel zit zich rond te eten aan de besjes van de gelderse roos. Eindelijk weer de pestvogel in beeld. Helaas vliegt de vogel al gauw weer op, want sommige mensen willen nu eenmaal de vogel op twee meter afstand fotograferen. Jammer, laten deze mensen een goede camera kopen, met een juiste telelens en daarnaast even een studie doen hoe je vogels op afstand moet fotograferen. Maar gelukkig duikt de kleurrijke vogel een hoge boom in, om na een tijdje weer terug te keren in de rozenstruik. Ik heb er zeker 15 minuten gestaan, genoten van de vogel en me geërgerd aan de onnozelheid van sommige fotografen. Ik rijd nog even door naar Katwijk om een poging te wagen om de humes bladkoning te fotograferen. Met succes, na vijf minuten zoeken zie ik deze kleine scharrelaar in de dennenboom tussen de honderdduizend naalden zich pijlsnel verplaatsen. Hij laat zich vijf minuten zien, dan opeens foetsie. Tijd om naar huis te gaan.
In dezelfde week ga ik richting Polderpark Cronesteyn in Leiden, want daar wordt al meer dan een week een zwartbuik waterspreeuw gemeld. Daar aangekomen, zie ik al gauw meerdere enthousiaste vogelaars met telescopen en camera's turen naar de walkant van het Rijn-Schie-kanaal. De waterspreeuw is druk bezig om al duikend wat voedsel te vinden. Wat een mooi gezicht, een duikende, zwemmende waterspreeuw. Wel een erg vliegerig soort, maar wat wil je met zoveel mensen om je heen. Steeds weer vliegt de duiker een stukje naar links of rechts. En alle fotografen er rennend of fietsend achteraan. Best een grappig gezicht.
De week erna ben ik samen met mijn zoon Sander nog een keertje naar de waterspreeuw gaan kijken. Er was gelukkig wat meer zonlicht, zodat we beiden toch nog wat mooie foto's hebben gemaakt.
Het jaar 2021 is voorbij, maar wat een mooie afsluiting met deze drie toch wel zeldzame vogeltjes onder de rook van Leiden. Hopelijk brengt 2022 ook weer mooie momenten in de natuur. Voor ieder wens ik jullie "een heel gelukkig gezond 2022" toe.
Zaterdag 19 juni vertrek ik samen met Anke Burgers vanuit Leiden richting Zouweboezem. Daar ben ik een tijd niet geweest en er schijnen witvleugelsterntjes rond te vliegen. Rond zeven uur vertrekken we, de grijze lucht belooft weinig mooi licht voor vogels, maar het is in ieder geval droog. Na een uurtje arriveren we op de parkeerplaats in Zouweboezem. Gaan we de sterntjes vandaag zien?
Ik had er al dagen berichten over gekregen, in de buurt van Bentwoud zouden steenuiltjes zich ophouden. Via allerlei app-groepen (waar ik gretig gebruik van maak) kwamen de mooiste foto's binnen. Van een paar deelnemers kreeg ik gelukkig wat meer info waar deze kleine uiltjes zich zouden bevinden. Ik kreeg wel een tip mee, ga er vooral vroeg voor op pad. Oeps!
Op 14 juni 2021, om vier uur gaat mijn digitale wekker af. Echt geslapen heb ik niet, want in mijn gedachten stond ik oog in oog met mijn whish-list vogel, de steenuil. Gauw mijn bed uit, sluip naar beneden. Snel even opfrissen, ontbijtje en ondertussen mijn route laten bepalen door Google Maps. Vol hoge verwachtingen stap ik in de auto, bepakt met verrekijker, camera en proviand. Op naar Bentwoud.
Lees meer: Eindelijk dan mijn eerste steenuil waargenomen, met een roerdomp als toegift
In de jaren 70 heb ik jarenlang broedvogels in kaart gebracht in het duinengebied bij Katwijk. De Zuidduinen waren verdeeld in 12 kavels en in twee van die kavels heb ik mijn eerste ervaringen opgedaan in broedvogelmonitoring. Samen met veel andere enthousiaste vogelliefhebbers hebben we dit gebied aardig in kaart gebracht. Bekende vogelaars uit die tijd waren René van Rossum, Gijsbert van der Bent, Bram Bal en Ben Terhaar. Na vele jaren intensief monitoren ben ik gestopt. Te druk met mijn werkzaamheden in het onderwijs en het sporten. Je moet keuzes maken. Na een tijdje begon het toch weer te jeuken en toen heb ik besloten om een aantal jaren het park Cronesteijn in Leiden te monitoren op broedvogels. Samen met Jaap van der Linden en later Jack Boogmans heb ik jarenlang de vogels in dit mooie park in kaart gebracht. Daarna toch maar weer gestopt. Het vergt toch best veel tijd en die had ik niet altijd.
Maar nu, gedeeltelijk met pensioen, veel meer vrije tijd. Dat is toch het moment om mijn grote liefde voor vogels meer vorm te geven. Ik wil weer inventariseren op broedvogels, het zgn. broedvogelmonitoring (BMP) onder de hoed van Sovon. Eerst natuurlijk een gebied kiezen. Welk gebied is nog vrij. Yes, landgoed Duivenvoorde in de buurt van Voorschoten is al vanaf 2016 niet meer op broedvogels gemonitord. Ik heb me direct opgegeven in 2020 en dit jaar voor het eerst aan de gang in dit prachtige gebied.
Op zaterdag 15 mei heb ik afgesproken met Peet Hoffmanns om samen de Nieuwe Driemanspolder te bezoeken. Om 7.00 uur in de ochtend staan we bij de parkeerplaats, bepakt met verrekijker en camera. We hopen op deze dag de geoorde fuutjes te zien, naast de vele andere wensvogeltjes, zoals de steltkluut en de blauwe kiek. Het is bewolkt maar droog. Buienrader geeft tot twaalf uur droog weer aan, dus vol goede moed gaan we op pad.
Samen met mijn zoon Sander en met onze vogelvriend Koen ben ik vier dagen op Texel geweest. Dankzij de gastvrijheid van lieve kennissen van ons, mochten we gedurende deze dagen in een huisje bivakkeren in De Cocksdorp. Van 22 april tot en met 26 april hebben we een groot deel van het eiland afgestruind en naar vogels gekeken. Texel, vogeleiland. Het maakt de bijnaam helemaal waar. De meeste indruk maakte de enorme zwerm rosse grutto's en goudplevieren op de Schorren. Hele wolken vogels fladderden van links naar rechts. De blauwborst kreeg in niet te zien in de buurt van Leiden, maar op Texel in de kijker. Texel, een eiland om iedere keer weer naar terug te willen keren. Voor een fotoverslag kun je op de volgende link klikken: Texel, vier dagen genieten.
Vrijdag 9 april mijn vierde inventarisatieronde gemaakt op landgoed Duivenvoorde. Iedere keer als ik dan 's morgens vroeg het gebied betreed, valt er een soort serene rust over me heen. De eerste uren ben ik weer even een met de natuur. Voorlopig nog geen andere bezoekers op het landgoed, de eerste vogels zijn al met hun zang begonnen en ik maak me klaar om de inventarisatie te starten. Nog even de app van Sovon aanzetten, de plot selecteren en starten maar. Al direct laat de vink zijn vinkenslag horen, zingt een merel op afstand zijn prachtige liedje en een winterkoning trekt zijn snavel weer wijd open. Wat kan deze birdie toch hard zingen! Mijn ronde gaat beginnen.
Wat vroeger geen mens voor mogelijk had gehouden, lijkt nu toch echt bewerkstelligd. Lepelaars in Leiden, een stad met meer dan 100.000 inwoners. Aan de zuidwest kant van de stad bevindt zich het park Cronesteyn, een mooi natuurgebiedje, ingeklemd tussen de A4 en een aantal belangrijke doorgaande wegen. Jaren geleden heb ik dit gebied nog geïnventariseerd op broedvogels, samen met Jack Boogmans. Toen al een interessant gebied, met onder andere nachtegaal, spotvogel, bosuil en een reigerkolonie. Maar nu dan ook deze gelepelde vrienden.
