Gepubliceerd: 19 januari 2023

Vogels kijken, een nieuw platform voor vogelliefhebbers

Begin november is er een nieuw platform geopend voor iedereen die graag naar vogels kijkt. Dagelijks worden er artikelen gepubliceerd over vogels en vogels kijken als hobby. Verspreid over meer dan 10 rubrieken lees je over vogelherkenning, interviews, nieuws, vogelzang, vogelgebieden, gear, challenges, zeldzame vogels, recensies, vogelonderzoek, excursies en vogelfotografie.
Het doel van dit platform is om zoveel mogelijk mensen enthousiast te maken om naar vogels te kijken én iedereen die al naar vogels kijkt te voorzien van kennis en inspiratie om nog meer plezier te beleven aan het buiten zijn en genieten van vogels.

Vogels kijken is een initiatief van PiXFACTORY, bekend van o.a. Birdpix.nl en Natuurfotografie.nl. PiXFACTORY heeft als missie: bijdragen aan het vergroten van het draagvlak voor natuur en de ontwikkeling en bescherming hiervan. Ze doet dit door tal van online communities en uitgaven. SOVON en het Nederlands soortenregister (onderdeel van Naturalis) zijn partners van vogelskijken.nl Kortom, professionals op het gebied van vogels kijken delen hun kennis met de volgers van dit platform.
Leuk om je in te schrijven voor de twee-wekelijkse nieuwsbrief. Als de aanmelding is geschied kun je ook je ervaringen of kennis delen met anderen. Weet jij anderen te inspireren? Dan is dit je kans.

Daan Schoonhoven is de initiatiefnemer van vogelskijken.nl
Samen met veel bekende redacteuren, zoals Debby Doodeman (initiatiefnemer van Fogol) en Dick de Vos (auteur van de veldgids Vogelzang, heeft bijgedragen aan de app Birdsound Europe en bekend IVN-gids in Leiden). Henk Meeuwsen (auteur, samensteller van Birdsound Europe), presenteerde samen met Dick de Vos de rubriek “Wat hoor ik daar” bij Vroege Vogels). Tal van andere kopstukken werken mee aan dit platform.
Alle reden om snel de website van Vogelskijken.nl te bezoeken. De menubalk stuurt je makkelijk door de website heen.

Echte aanraders zijn de online vogelgids, vogeltrek, wekelijkse vogelradar en vogelzang.
Ik ben erg onder de indruk van de kwaliteit van dit platform en de opbouw van de website. Veel vogelliefhebbers hebben (net als ik) hun hobby vogels kijken gekoppeld aan vogelfotografie. Dit onderdeel vind je ook terug in deze web-omgeving.
Bezoek de website Vogelskijken, schrijf je in voor de nieuwsbrief en geniet van deze unieke website.
Arthur Staal
15 januari 2023

Gepubliceerd: 17 mei 2022

Ik ben al een tijdje niet in de omgeving van de Zevenhuizerplas geweest, een prachtig natuurgebied, vallend onder natuurgebied Zuidplas, met daarin de Eendragtspolder en het recreatiegebied de Rottemeren. Wel krijg ik de afgelopen weken steeds prachtige waarnemingen door van baltsende kemphanen, een reuzenstern nabij de roeibaan, baardmannetjes met jong en ga zo maar door. Tijd om deze kant op te gaan. Ik neem de fiets mee, dan kan ik een groot gebied doorsnijden. Jenny, een heel actief natuurliefhebber komt hier dagelijks en wil me rondleiden. Geweldig toch? Maar de eerste uurtjes ga ik zelf op pad.

Rond half zeven in de ochtend kom ik aan. Natuurlijk ben ik hier niet de enige vogelliefhebber, want bij het populierenbosje staan al twee actieve vogelaars te zoeken naar de kwak en de woudaap. Beide vogels zijn hier de laatste dagen gezien. Natuurlijk kijk ik vol spanning mee, maar helaas, niet aanwezig. Vanuit het riet word ik wel welkom geheten door de kleine karekiet. ik fiets een stukje verder en zie een persoon heel ijverig door de telescoop kijken. Een cetti's zanger in beeld. Niet eens zo schuw, blijft rustig zitten op een takje en laat horen dat er uit een klein vogellijfje een enorm volume kan komen. Maak mijn eerste foto en fiets verder. Bij het "bruggetje" op zoek naar de baardmannetjes. Al gauw heb ik een vrouwtje baardman in beeld. Wat zijn ze mooi! Vlak boven de waterrand op zoek naar voedsel. Ik hoor de eerste koekoek van vandaag (er zullen er nog veel volgen) en een rietzanger eist ook mijn aandacht. Een tafeleendje zwemt tussen de kuifjes en een fuut. Houdt me aardig in de gaten. Weer een stukje verder geniet ik van de oeverzwaluwen, die af en aan vliegen. Als ik zwaluwen zie, krijg ik altijd een puur zomers gevoel over me. Het weer helpt ook mee, want de grijze lucht verdwijnt en de zon komt al aardig door. De temperatuur schiet omhoog naar aangename waarde. Rietgorzen en rietzangers in overvloed hier. Nog een stukje verder gefietst, daar weer turen in het riet. En ja hoor, twee prachtige mannetjes baardman laten zich prima zien.
Al gauw voegt een blauwborst zich ook bij dit kleurrijke gezelschap. Genieten hier. Ik kan wel uren blijven kijken naar deze prachtig gekleurde vogels, maar rond negen uur komt Jenny, dus nog even snel wat verder lopen. Weer een blauwborst, wat een rijkdom hier.

Rond negen uur verschijnt Jenny ten tonele. Een enthousiaste natuurliefhebber, die mensen om haar heen weet te enthousiasmeren in de liefde voor de natuur. Kent dit gebied uitstekend en heeft al heel wat interessante waarnemingen doorgegeven. Neem de purperkoet, door haar ontdekt. Vele vogelaars hebben dankzij deze ontdekking dit purperbeest kunnen aanschouwen. We fietsen nu eerst richting de Rottemeren. Al gauw staan we stil om een drietal koekoeken te zien bakkeleien. We horen het typische geluid dan de koekoek ook kan maken, een soort overslaand gekwaak. Al fietsend komen we van alles tegen. Bij het polulierenbosje horen en zien we niet alleen de kleine karekiet, maar ook Adri de Groot komen we tegen, voor mij de inspirator van liefde voor de vogels, vastgelegd op foto's. En hij heeft heel veel volgers, terecht natuurlijk. We turen over het water en hopen de woudaap te zien, maar helaas. Als we dit gebied verlaten komen we van alles tegen: jagende torenvalken en kiekendieven, tureluurs en kluten, een eenzame krooneend. Bontbekpleviertjes vliegen voor ons uit. Iedere keer even afstappen, kijken, genieten van de vele vogels en luisteren naar de vogelzang om ons heen. Horen we nu ook een bosrietzanger? We komen er niet uit.

Richting Koornmolengat komen we een brug tegen, waaronder een aantal boerenzwaluwen hun nestjes hebben gemaakt. Ze vliegen echt letterlijk om onze oren. Probeer zoiets maar op camera vast te leggen. Verderop kijken we met veel plezier naar jagende visdiefjes en hopen ook op zwarte sterns. De laatste laten zich helaas niet zien. Je kan toch ook niet alles zien wat je verwacht! Wel komen we langs vlotjes, waarop kokmeeuwen en een eenzame visdief veilig hun nestje hebben gemaakt. De eerste jongen zijn al uit. Dan doen we de ontdekking van de dag (al mijn hoop was hier vandaag op gevestigd): steltkluten. Vlak voor ons, een paartje!! Eerst werd onze aandacht gevestigd op een jagende bruine kiekendief, maar heb je eenmaal een steltkluut in beeld, dan ben je verkocht. Wat een mooie ranke vogels. Een van de mooiste steltlopertje van Nederland. Wat een genot om ze hier weer te zien. Nu maar hopen dat ze hier ook gaan broeden.

We maken ons rondje af, de lucht kleurt steeds meer grijs en zelfs zwart. In de verte zien we de eerste regenstralen al vallen. Maar de gele kwikstaarten zorgen toch weer voor kleur. Wat zijn ze onwaarschijnlijk mooi, bijna on-Nederlands. Maar niet te lang stilstaan, anders gaat de regen ons vangen. Een groepje lepelaars vliegt snel voor de bui richting west. We bereiken weer de omgeving van de Zevenhuizerplas. Jenny koerst direct door naar haar huis hier vlakbij. Ik dank haar natuurlijk hartelijk voor deze geweldige natuurtocht. Ik fiets nog even het laatste stukje in mijn eentje. De eerste druppels vallen. Snel naar de auto. Voordat de bui losbarst, zit ik in de auto, terugkijkend naar een boeiende ochtend in de natuur, onder de rook van Rotterdam. Een ding weet ik zeker, hier kom ik gauw weer terug. Een mooier watergebied kun jij je nauwelijks voorstellen.

Gepubliceerd: 10 mei 2022

In april maakte ik voor het eerst kennis met een schitterend natuurgebied op de Utrechtse Heuvelrug. Dankzij een tip van Marcel Duiven heb ik er een favoriet natuurgebied bij: Heidestein. Wat een waanzinnig mooi en afwisselend gebied, gelegen aan de rand van Zeist. Samen met Stan hebben we toen onze ogen uitgekeken. Marcel attendeerde ons toen al op allerlei soorten vogels die daar rondvlogen. Hier heb ik mijn eerste kuifmees gezien. Ook maakten we kennis met Thijmen, een teller op de trektelpost in dit gebied.
Op woensdag 4 mei 2022 ben ik, samen met twee kennissen naar dit unieke gebied teruggekeerd. Marcel zou ons ook nu weer rondleiden.

Klokslag 7.00 uur rijden we een parkeerplaats op, gelegen aan de rand van Heidestein. Marcel is al aanwezig. Hij stelt voor om het gebied nu op een andere manier te doorkruisen. Hij zal rekening houden met mijn wensen, het zien van de kuifmees, bonte vliegenvanger, zwarte specht en kruisbek. Wel erg hoge verwachtingen van mij, maar toch zullen deze wensen voor een groot deel worden ingewilligd.

Na vijf minuten wandelen komen we onze eerste verrassing tegen, een paartje goudvinken, vlak voor ons op het wandelpad. Ondanks weinig licht toch nog even wat fotootjes gemaakt. Marcel heeft deze kleurrijke vinken nog niet eerder hier gezien. Wat een geluk. Daarna wandelen we richting een vijver, waarin een paartje dodaars hun nest hebben. De jongen zijn al uit en laten zich amper zien, veilig onder moeders vleugels of verscholen in het riet. We kunnen wel een glimp opvangen. In de verte horen we ondertussen het geluid van de zwarte specht. Hoera, hij is aanwezig, maar zien .... Overal het geluid van allerlei mezensoorten, vooral de kuifmees (mijn favoriete mezensoort) en de zwarte mees laten hun riedeltje horen. Mijn oren pakken helaas niet alles op, zelfs met gehoorapparaat aan ontgaan mij de hoge geluiden. Al gauw krijgen we de eerste kuifmeesjes te zien. Mijn dag kan al niet meer stuk, goudvink en kuifmees. Geweldig. We ontdekken zelfs een boom, waar de kuifmees zijn nestje heeft. Er zijn jongen, want de ouders vliegen af en aan met voedsel. De zwarte mees laat zich tussen de koolmezen en pimpelmezen ook zien. Het roepje ga ik langzaamaan herkennen.

Dan opeens roept Stan:"De zwarte specht! Daar, op de grond, tussen die bomen daar." Nu staan er daar veel bomen, maar toch krijgen we deze schuwe specht in het oog. De specht is aan het foerageren en heeft geen aandacht voor ons. Gelukkig gaat hij ook nog even aan een stam hangen, want dat hoort hij natuurlijk te doen. Heel wat foto's worden gemaakt. Genieten. Een zwarte specht, niet alleen gehoord, maar ook gezien. Uiteindelijk gaat de zwarte specht er weer vandoor, wij gaan ook weer verder. We horen het geluid van de raven, horen overal het geluid van de grote bonte specht. De eerste bonte vliegenvanger krijgen we in beeld. We komen ogen en oren te kort.

We blijven nog een aantal uren in dit prachtige gebied, bosrijk, maar ook stukken heide, heuvelachtig en een paar watertjes. Boven ons horen en zien we de veldleeuweriken, dan weer boomleeuweriken. Langs de rand van een bosgedeelte de boompiepers. Een torenvalk gaat er met een prooi vandoor (hagedisje), een buizerd zit vanaf een boomtop de omgeving af te zoeken. En wij genieten van alles om ons heen. We komen bij een plek, waar de bonte vliegenvanger een nest heeft. Wat een fraai vogeltje is dit toch. En overal weer het geluid van kuifmeesje en zwarte meesjes. Het geluid van de gekraagde roodstaart verraadt zijn aanwezigheid. Arthur krijgt het geluid maar niet in zijn hoofd, maar gelukkig herkennen Stan en Marcel het geluid wel. Al gauw krijgen we deze prachtig gekleurde vogel in beeld.  

Aan het eind proberen we ook nog even de kruisbekken te vinden, maar die laten ons even met rust. Of andersom? Geeft niet, we hebben een heerlijke dag achter de rug. Bij de auto's wacht ons toch nog een verrassing. Zit daar nu een koekoek in de boom? Nee hoor, een sperwer. Hij vliegt vlak voor onze ogen weer weg. Maar we hebben hem gezien. Een prachtige afsluiting van de heerlijke vogelochtend. Dankjewel, Marcel.

Gepubliceerd: 25 april 2022

Op zaterdagmorgen 23 april 2022 rond 8.00 uur verzamelen 13 enthousiaste natuurliefhebbers zich op het parkeerterrein van zwembad De Vliet. De bestemming is de Beningerslikken, een prachtig natuurgebied aan het Haringvliet. Vandaag mag ik een excursie leiden van de afdeling KNNV Leiden. Ik geeft nog even wat toelichting op het dagprogramma en nadat de chauffeurs de routebeschrijving op papier hebben gekregen, stapt ieder in de auto. Beningerslikken, we komen eraan.

Na een uurtje rijden, komen we allen aan bij de parkeerplaats Beningslikken, nabij de uitkijktoren. Even het trapje op om over de dijk te kunnen kijken en al gauw worden de eerste waarnemingen gedaan. De eerste bruine kiekendief laat zich zien, groepen wintertalingen worden met de telescoop in beeld gebracht en de nodige groenpootruiters vertonen zich op de sliklagen. Rob krijgt al heel wat waarnemingen door, hij is bereid om vandaag alle waargenomen soorten te noteren. Na een tijdje genoten te hebben van het uitzicht, lopen we een rondje om dit mooie gebied. Graspiepers laten zich soms van heel dichtbij benaderen, de rietzangers laten zich moeilijker zien. Door de harde wind duiken ze, al zingend, diep in de rietkraag. Al gauw wordt er een bijzondere waarneming gedaan, een paapje hoog in een van de struiken. Of toch een vrouwtje roodborsttapuit? Een foto en een vogelboek geven uitsluitsel, toch een paapje. Verder wandelend ontmoeten we man middelste zaagbek (hier schijnt al jaren een paartje te broeden), horen we de cetti's (zien doe je ze zelden) en een zingende zwartkop. Natuurlijk hopen we ook op onze blauwe en gele favorietjes, de blauwborst en gele kwikstaart. Maar voorlopig doen we het met de vele rietgorzen, rietzangers, kneutjes en graspiepers. Een eerste grasmus laat zich horen. Een vrouwtje bruine kiek vliegt boven de rietlanden (want zo hoort het), even later gevolgd door man bruine kiek. Op de slikken kluten, groenpootruiters, kemphanen en andere steltlopers. Gerard roept opeens: "Blauwborstjes hier vlakbij". We zoeken het riet af, maar niks hoor. Reinier probeert zich ondertussen in te leven in de geest van een rietvogel. Hoe zou die dit alles bekijken? "Daar, op het pad, 13 exemplaren ...". Wat teleurgesteld wandelen we verder. Gerard en ik laten het er niet bij zitten, blijven nog even staan. Zien dan toch wat rondscharrelen laag in het riet. De vogel vliegt weg. Een blauwborst? De camera's ratelen. De foto's zullen later het bewijs leveren, het was een blauwborst.

Bij het pontje nuttigen we onze lunch en genieten van al het moois om ons heen. Overvliegende zwartkopmeeuwen (vooral herkenbaar aan hun unieke geluid), brandganzen, een eenzame lepelaar. Genieten.

We vervolgen onze route. Even verderop worden de telescopen uitgebreid ingezet. Een tapuit laat zich prachtig bekijken. Groepen steltlopers vliegen rondjes boven de slikken, landen dan opeens allemaal tegelijk. Maar wat zijn het? Zelfs de zeer ervaren vogelaar Ad is er niet zeker van. Bonte strandlopers, ruitertjes, goudplevieren, witgatjes? Gelukkig worden er de nodige foto's gemaakt. Ik zal ze sturen naar twee ervaren vogelkenners. Hopelijk komen zij tot de juiste naamgeving. We lopen na een half uurtje richting de auto's. Geen gele kwikstaarten, maar toch iets geels. Puttertjes zoeken insecten tussen de bloeiende voorjaarsbloemen op de dijk.

We sluiten deze excursie-dag af op een gezellig terras in Zuidland. Brasserie en B&B De Hartewens heeft drie tafels voor ons gereserveerd. Genietend van de koffie, thee, frisdrank en heerlijk gebak, praten we nog even gezellig bij. Kijken terug op een geslaagde dag, met veel zon, maar ook met een stevige bries. Wat hebben we genoten van de natuur om ons heen en van elkaars gezelschap! Wat fijn, dat dit nu weer mogelijk is, na alle corona-beperkingen van de afgelopen twee jaar.

Gepubliceerd: 04 januari 2022

Op drie januari 2022 stap ik om 8.00 uur mijn auto in, stel de tom-tom in op Grote Praambult en rijd richting de Oostvaardersplassen. Het weer lijkt gunstig, weinig kans op regen, een beetje zon en helaas wel een krachtige wind. De dag te voren nog even de waarnemingen bekeken op waarneming.nl welke vogelsoorten er zoal waargenomen waren. Natuurlijk volop meldingen van de zeearend, maar ook van wilde zwanen, nonnetjes en baardmannetjes. Genoeg soorten dus om die richting weer eens op te gaan.

De eerste stop is bij de Grote Praambult. Bij het eerste ochtendlicht zie ik in de verte mijn eerste zeearend. Verder heel veel brandganzen en grauwe ganzen. Wat overvliegende spreeuwen en verder toch niet zoveel spannend. Dus gauw de auto in, richting de Kleine Praambult. Daar is toch heel wat meer te zien. Opnieuw twee jagende zeearenden, een groepje wilde zwanen ver weg, net als de kleine zwanen. Leuk om op afstand toch de verschillen tussen deze drie soorten zwanen te zien. De kleine zwanen doen echt hun naan eer aan, ze zijn een stuk kleiner dan de knobbelzwaan en de ranke wilde zwanen. Opnieuw grote groepen brandganzen, hele groepen kieviten, die angstig heen en weer vliegen, bang voor de jagende zeearenden. Een mooi gezicht, als alles de lucht in gaat. Een aantal grote zilverreigers laten zich zien, alsmede de nodige eendensoorten. Samen met een andere vogelkenner gaan we richting de vogelkijkhut de poelruiter.

Onderweg zien we de nodige vinken heen en weer vliegen, horen een vuurgoudhaantje en staan oog in oog met een groepje wilde zwanen, prachtig in het ochtendlicht. De cetti's laat zich oren, de waterral laat zijn speenvarken gejammer horen. In de hut even geen gierende wind om ons heen. Genieten van de rust, de vogels om ons heen. Heel ver weg de nonnetjes, dichterbij een groepje slobeenden. Een jagende torenvalk en opnieuw een aantal wilde zwanen. Helaas hier gaan zeearend of blauwe kiekendief. Wel vloog een havik of sperwer met prooi over de kijkhut, een foto maken lukte niet. Na een half uurtje nog even rond de kijkhut gewandeld. Leuke soorten aldaar, zoals een vuurgoudhaantje, staartmezen, vinken, koperwieken en kramsvogels. Een grote bonte specht laat zich horen. Een groepje boomkruipers spelen krijgertje met elkaar (nog nooit gezien) en een boomklever bekijkt op afstand het geheel. Een vuurgoudhaantje speelt verstoppertje achter een tak. Wat een mooie plek is het hier. Maar geen getreuzel, op naar de volgende plek, de vogelkijkhutten de kluut en de zeearend zijn aan de beurt.

Eerst naar de Kluut, daar is niet veel te zien. Het water staat erg hoog, veel golven. Alleen wat kuifeenden en een paar aalscholvers wagen zich daar in het water. Verder niet veel. Dus op naar de kijkhut de Zeearend. Dat is best een aardige wandeling. Dwars door een mooi stukje natuur, veel rietlanden, afgewisseld met wat droge stukken. Geen ijsvogeltjes of baardmannen, wel wat mezensoorten, waaronder de matkop. In de kijkhut is niet zoveel te zien. Een aantal grote zilverreigers, erg ver weg een roofvogel (havik?) en verder wat aalscholvers en overvliegende kieviten. Net voor ik aankwam, was de zeearend nog gezien, vlak langs de kijkhut. Iemand liet een mooie foto-opname zien van de voorbij scherende zeearend. Prachtig. Op de terugweg naar de auto kom ik nog een vrouwtje grote zaagbek tegen. Wat een mooie soort is dit toch.

De volgende twee stops zijn op de parkeerplaatsen langs de Oostvaardersdijk. Daar is altijd wel wat te zien. De torenvalk laat zich (zoals altijd) weer zien, in de verte heel veel bergeenden en krak- en slobeenden. Ook hier geen baardmannetjes. Helaas, dan op weg naar de laatste stop, de Lepelaarsplassen.

Het wordt al een beetje schemerig, als ik mijn auto parkeer bij bezoekerscentrum De Trekvogel. Snel loop ik richting de kijkhut van de Lepelaarsplassen. Onderweg stuitte ik op een groepje grote zaagbekken,, zowel man als vrouw. Prachtig nog even in het late zonlicht. Genieten dus. Daarna op weg naar de kijkhut. Helaas was het al stil op het water rondom dit bekende vogelkijkpunt. Al gauw besloot ik weer weg te gaan, dan ben ik nog op tijd bij de auto, voor het donder is. Onderweg zie ik een bollig pluisje vogel in de top van een boom zitten. Voor mij direct een herkenningsmoment, zou het een appelvink zijn? En ja hoor, hoog in de boom (zoals altijd) zat een prachtig mannetje appelvink. Een mooier moment om deze heerlijke dag mee af te sluiten, kon er toch niet zien. Voldaan stap ik de auto in, mijn tom-tom geeft me de kortste route waar naar huis.

Gepubliceerd: 04 januari 2022

December 2021 is met knallend vuurwerk afgesloten, ondanks allerlei verboden of beperkingen. Maar juist deze maand leverde wel twee unieke ontmoeten op. Mijn favoriete vogel aan top is de pestvogel. Laat deze zich nu mooi aanschouwen in Noordwijk. Tegelijkertijd verblijft er al twee weken een zwartbuik waterspreeuw in Leiden. Een soort die ik ooit wel eens heb gezien de de Amsterdamse Waterleiding Duinen. Maar dan wel een hele tijd terug.

Op waarneming.nl komt het bericht binnen van de aanwezigheid van een pestvogel in een nieuwbouwwijk in Noordwijk. De volgende dag ga ik er direct opuit, natuurlijk met mijn camera en verrekijker, op weg naar de gemelde locatie. Het is even zoeken, krijg zelfs wat hulp van een bewoonster daar ter plekke. Een groep mensen, gewapend met allerlei zwaar materieel aan camera's geeft toch wel de juiste plek aan. En ja hoor, de pestvogel zit zich rond te eten aan de besjes van de gelderse roos. Eindelijk weer de pestvogel in beeld. Helaas vliegt de vogel al gauw weer op, want sommige mensen willen nu eenmaal de vogel op twee meter afstand fotograferen. Jammer, laten deze mensen een goede camera kopen, met een juiste telelens en daarnaast even een studie doen hoe je vogels op afstand moet fotograferen. Maar gelukkig duikt de kleurrijke vogel een hoge boom in, om na een tijdje weer terug te keren in de rozenstruik. Ik heb er zeker 15 minuten gestaan, genoten van de vogel en me geërgerd aan de onnozelheid van sommige fotografen. Ik rijd nog even door naar Katwijk om een poging te wagen om de humes bladkoning te fotograferen. Met succes, na vijf minuten zoeken zie ik deze kleine scharrelaar in de dennenboom tussen de honderdduizend naalden zich pijlsnel verplaatsen. Hij laat zich vijf minuten zien, dan opeens foetsie. Tijd om naar huis te gaan.

In dezelfde week ga ik richting Polderpark Cronesteyn in Leiden, want daar wordt al meer dan een week een zwartbuik waterspreeuw gemeld. Daar aangekomen, zie ik al gauw meerdere enthousiaste vogelaars met telescopen en camera's turen naar de walkant van het Rijn-Schie-kanaal. De waterspreeuw is druk bezig om al duikend wat voedsel te vinden. Wat een mooi gezicht, een duikende, zwemmende waterspreeuw. Wel een erg vliegerig soort, maar wat wil je met zoveel mensen om je heen. Steeds weer vliegt de duiker een stukje naar links of rechts. En alle fotografen er rennend of fietsend achteraan. Best een grappig gezicht. 

De week erna ben ik samen met mijn zoon Sander nog een keertje naar de waterspreeuw gaan kijken. Er was gelukkig wat meer zonlicht, zodat we beiden toch nog wat mooie foto's hebben gemaakt.

Het jaar 2021 is voorbij, maar wat een mooie afsluiting met deze drie toch wel zeldzame vogeltjes onder de rook van Leiden. Hopelijk brengt 2022 ook weer mooie momenten in de natuur. Voor ieder wens ik jullie "een heel gelukkig gezond 2022" toe.