Iedere vogelliefhebber heeft zo zijn favorietjes. Naast de steenuil, woudaap en kuifmees is dat voor mij de ijsvogel. Waarom zou je zeggen? Geen idee, misschien het uiterlijk. Het is een prachtig gekleurd vogeltje. Of zou het vanwege zijn kleine omvang zijn? Het is echt een klein vogeltje, vaak moeilijk te vinden langs de waterkant. Vaak verscholen op een takje van een struik, vlakbij de waterkant. Zit vaak vlak boven het water. Vroeger was voor mij een ijsvogel in de natuur ontmoeten een zeldzaamheid. Geboren in Den Helder, tussen de Noordzee en Waddenzee, aan het Marsdiep. Daar was deze vogel in de jaren zestig een zeldzaamheid. Maar nu wonende in Leiden, vanaf de jaren 70, woon ik in een gebied, waar de ijsvogel toch wel wat algemener is. Bos van Bosman, Huys te Warmont, Duivenvoorde zijn plaatsen waar deze prachtige visjager regelmatig wordt gezien. Geweldig dat deze kingfisher ook te zien is op de Strengen en Koudenhoorn. Daar ben ik afgelopen weekend getuige geweest van een ware ijsvogelshow.

Zaterdagmorgen 4 juni 2022 sta ik al vroeg met mijn camera en kijker te turen over het water, op zoek naar de ijsvogel. Het is nog stil op Koudenhoorn (logisch, het is pas 6.00 uur) en ik geniet van de stilte. Maar op en boven het water is het allesbehalve stil. Regelmatig scheert er een ijsvogeltje over het water. Zo te zien een jong exemplaar, getuige de witte stip op de punt van de snavel. Al gauw zie ik ook een van de ouders voorbij schieten. Waar gaan ze naar toe? Pijlsnel zie ik ze voorbij komen, vliegen richting wat zijtakken van het watergebied. Daar wordt een van de jongen gevoed. Dat ik daarvan getuige kan zijn. Geweldig. Achter me en boven mij proberen zwartkop en boomkruiper mijn aandacht te vangen. Verderop hoor ik het zenuwachtige alarmgeroep van de grote bonte specht en in de verte alsmaar koekoek van de koekoek. Mijn aandacht is echter alleen maar bij de ijsvogelparade. Heen en weer vliegen ze. Gaan vlak tegenover mij zitten. Zie ik het nu goed, opeens heb ik drie ijsvogeltjes in beeld. Twee jongen en een ouder. Ongelofelijk. Dit heb ik nog nooit mee gemaakt. Hieronder zie je een impressie van mijn observaties.

Ik heb hier heel lang gestaan. Mijn benen gaven af en toe het signaal van "ga even zitten". Maar dat doe je niet gauw als je tussen de brandnetels staat. En bewegen doe ik nauwelijks, want verstoren wil ik deze kleurrijke vogeltjes zeker niet. Ze lijken zich veilig te voelen en zijn dat ook wel. Hopelijk komen er geen zogenaamde vogelliefhebbers met lieslaarzen om de birdies te fotograferen van een meter afstand. Laten we hopen dat de "vogelaars" al varende in de kano met een super-super camera wegblijven van deze plek. Geniet gewoon van deze vogels op een bescheiden manier, rustig staand langs de waterkant, liefst niet bovenop een orchidee of koekoeksbloem. 

Wat heb ik genoten van dit moment. Natuurlijk ben ik nog verder gaan wandelen op Koudenhoorn. De tuinfluiter liet zich zowaar een keertje zien. Tjiftjaffies overal. Een steeds maar weer koekoek. Voor mij kan deze dag niet meer stuk. Natuurlijk heb ik deze ervaring gedeeld met alle deelnemers in de app-groep Strengenhoorn. Nu maar hopen, dat de ijsvogeltjes het volwassen stadium (adult) zullen bereiken.