Zaterdag 26 juni heb ik met Hans van Bostelen afgesproken om even kennis te maken en samen het westelijk gedeelte van De Strengen te bezoeken. Aanvankelijk wel wat miezerregen, maar al gauw gelukkig weer droog weer. Wel een grijze lucht. Bij het bruggetje zien we de jonge boerenzwaluwen heen en weer vliegen en af en toe rustend op een overhangende tak boven het water. Al gauw horen we het typische geluid van de koekoek. Niet het als maar koekoeken, maar een soort kwakend geluid. Dit geluid wordt niet vaak gehoord, dus toch wel bijzonder. Verder zien we nog twee exemplaren koekoek in een boom. Dus er zijn er drie! We wandelen verder en Hans wijst me op tal van insecten die hier voorkomen. Al dat kleine spul, wat ingewikkeld. Maar wat geweldig dat er natuurliefhebbers zijn, die hier van alles over afweten. Snuitkevertjes, bijen- en vliegsoorten, wantsen. Ga ik dat allemaal onthouden? De kievit heeft minstens drie jongen. Eentje blijft veilig onder de vleugels van moeder zitten. De andere twee scharrelen wat rond tussen de begroeiing.
In hetzelfde gebied zien we ook de kleine plevier. Zijn jonkies kunnen we niet ontdekken, maar die zijn er hopelijk vast nog wel. Mijn plantenkennis wordt ook verrijkt. Gipskruid nabij het kijkscherm, daar vlakbij ook koekruid. Nu mooi in bloei. Hans moet na een uurtje weer naar huis, heeft andere verplichtingen. Ik blijf nog even wat rondwandelen, zie meerdere keren de blauwe flits voorbij komen, veel kleine bruine vogeltjes, grasmus, kleine karekiet, tuinfluiter en een vrouwtje zwartkop. De Tengnagel levert weinig spannends op, wat witte kwikstaarten, overvliegende tureluurs. Terug in De Strengen nog een wulp. De grauwe vliegenvanger weet ik niet te vinden. Misschien de volgende keer. Maar dat er hier genoeg te beleven valt, is nu wel duidelijk.