Als de herfst is aangebroken, word ik altijd heel onrustig. Het is immers de tijd dat de vogels weer massaal op trek gaan. Voor veel vogelliefhebbers en zeker voor mij de favoriete tijd om naar vogels te kijken. In deze tijd heb je kans op grote groepen overtrekkende vogels. Spreeuwen, koperwieken, kramsvogels, vinken en tussendoor heel wat andere leuke soorten. Vogels die je normaal gesproken niet tegen zult komen, vliegen nu over je hoofd heen. Natuurlijk moet je wel een goede plek weten te vinden, om dit spektakel gade te slaan.
Een van die plekken is de oude vuilnisbelt in Katwijk, onder vogelaar wel genoemd "de Puinhoop".
Ieder jaar zal je mij in oktober wel een keertje daar zien staan.
Natuurlijk zijn er meer leuke plekken. Op Heidestein vliegen ook een hoop vogels over. Vooral de roofvogels weten hier aardig door te komen. Vandaar dat in dit gebied een trektelpost is gesitueerd. Tijmen is een van de vaste waarnemers daar, die met veel geduld en passie de waarnemingen doorgeeft op de website van trektellen.nl
Vlakbij huis kun je ook getuige zijn van trekvogels. Opeens zie je weer het roodborstje rond de voedertafel scharrelen, de vinkjes laten zich weer zien. De gaai weet vast wel weer je pindanetje te plunderen. Wie weet wandelt er ook al een koperwiek in je tuin.
Via waarnemingen.nl krijg ik regelmatig leuke meldingen door. In oktober is er grote kans om een bladkoning te horen. Dus vooral deze waarnemingen houd ik in de gaten. Het zien van deze soort is een ander verhaal. Deze bladaapjes zijn vliegensvlug in het gebladerte. Hun groene kleurtje helpt ook niet bij het zien van dit mooie vogeltje. De veelal groene bladeren belemmeren het zicht op dit vogeltje uit het hoge noorden.
Al een paar dagen werd er een bladkoninkje gemeld in Leiden. Voor mij een reden om op 12 oktober toch ook eens naar die waarnemingsplek te gaan. Maar ja, vogels laten zich niet reserveren voor een waarneming door ondergetekende. Met kijker en camera ben ik heel wat keertjes voor nop gegaan. Op zaterdag 14 oktober ga ik voor de zoveelste keer naar de vogelbuurt in Oegstgeest. Ik ben niet de enige belangstellende, er staan nog drie enthousiaste vogelaar te turen tussen de bladeren. Een van de personen heeft hem net nog gehoord. Gehoord, ok, leuk. Maar ik wil hem zien. Ik loop wat om de bosjes heen, hoop een geluidje op te pikken van het vogelbeest. En dan maar hopen dat ik hem (of haar) zie.
Horen doe ik hem al snel. Nu zoeken. En ja hoor, eindelijk zie ik de bladkoning scharrelen tussen de takjes. Eindelijk. Eerst nog behoorlijk verdekt tussen de bladeren, maar dan toch even vrij in beeld. Mijn Canon-camera ratelt lekker door. Veel foto's maken en hopen dat er in ieder geval een paar zijn gelukt. Vooral natuurlijk genieten van dit trekvogeltje, dat je in de rest van het jaar niet gauw meer zult zien. Wat een leuk en mooi getekend vogeltje is het toch. Met een schuin oog kijkt hij in de lens van mijn camera. Misschien denkt het beest wel: "Als je me fotografeert, zorg dan wel dat ik er voordelig op sta!" Natuurlijk doe ik daar mijn best voor.
Thuis gekomen ga ik snel achter mijn pc zitten en upload de foto's naar de cloud van Adobe.
Gelukkig zitten er toch wel wat bruikbare fotootje tussen. Bladkoning, je mag tevreden zijn. Je staat er goed op.
Helaas in de bladkoning ondertussen al richting zuid.
Ik ben weer helemaal blij. Via wat app-groepen deel ik mijn ervaring graag met anderen.
Jiří Mezulian heeft er weer een mooi filmpje van gemaakt.
Een paar keer per jaar bezoek ik een vogelkijkhut. Een ruimte waarin de nadruk ligt op het fotograferen van vogels in het wild. Misschien klinkt dit wat ongeloofwaardig, maar de hutten die ik tot nu toe heb bezocht, liggen prachtig in een landschap verscholen, maar alleen toegankelijk voor bezoekers die deze hut hebben gehuurd. Klinkt natuurlijk wel commercieel, maar niet alle vogelhut-eigenaars doen dit uit winstbejag. De ruimte wordt beschikbaar gesteld, om daar te kunnen genieten van de vogels, die daar regelmatig verschijnen. Zo ook de Boshut Garderen. Van te voren nog even telefonisch wat informatie gevraagd aan de nieuwe eigenaresse, die sinds september 2023 deze boshut beheert. Een allervriendelijkste dame staat me te woord. Ik ben direct overtuigd dat dit bezoek een succes wordt. Sander en ik kunnen daar vast op ons gemak de vele soorten vogels observeren, die daar regelmatig vertoeven.
Afgelopen week heeft mijn zoon Sander me uitgenodigd om deze Boshut in Garderen te bezoeken. Zo'n uitnodiging sla je natuurlijk niet af.
Rond 9.30 uur arriveren we bij de hut, na eerst een behoorlijk hobbelige zandweg afgereden te hebben, vol met kuilen.
We parkeren onze auto op een plek, speciaal aangewezen voor de bezoekers van de hut.
Vijf minuten wandelen met onze spullen en gelukkig de hut makkelijk gevonden. De beschrijving die we van te voren opgestuurd hebben gekregen, was heel duidelijk.
Vol verwachting stappen we de hut in. Spannend.
De ruimte is prachtig ingericht, schoon, ruim en voorzien van allerlei soorten vogelvoer.
We openen de luiken, koppelen onze camera's op de schommels aan de grondstatieven, die door de eigenaar beschikbaar zijn gesteld. Geweldig.
Rond de waterplas strooien we spaarzaam wat voer in stenen bakjes, zoveel mogelijk verscholen tussen het groen. We smeren wat pindakaas aan de spechtenboom :).
Dan gauw naar binnen, de camera's aan en wachten op de vogels.
De vogels komen. Vooral heel veel pimpelmezen en koolmezen. Maar ook de glanskop laat zich zien.
Al gauw de boomklever. Wat is dat toch een prachtig vogeltje. Helemaal niet zeldzaam in bos of park. Maar veel mensen kennen deze vogel niet.
De boomkruiper kruipt ook de spechtenboom in. Al gauw weggejaagd door de grote bonte specht.
Er vliegt van alles voorbij. De buizerd en de raaf horen we wel op de achtergrond, maar we zien ze helaas niet.
Wel de twee prachtige Sijsjes, die onverwachts neerstrijken bij het water.
Vele bekende vogeltjes worden vastgelegd op de camera, de roodborst, winterkoning, vink en merel.
De tijd vliegt voorbij. De camera's ratelen achter elkaar. Nu maar hopen op mooie foto's.
Rond 15.00 uur vinden we het welletjes. We zijn tevreden met wat we gezien hebben.
Op mijn camera prijken bijna 300 foto's. Eerst thuis maar eens filteren. Meestal houd ik nog geen 10 % over van wat ik vastgelegd heb.
Voor Sander was dit de eerste keer dat hij een fotohut had bezocht. Hij vond het geweldig.
Snel nog maar eens doen.
Maar nu naar huis, na eerst de hut netjes achter gelaten te hebben.
Een rit van ongeveer anderhalf uur hebben we er voor over gehad. De files bleven gelukkig uit.
Thuis aangekomen proosten we nog even op deze geslaagde dag.
De volgende dag gaan we de foto's uitzoeken, filteren, bewerken en eventueel plaatsen op facebook en op mijn website.
Heerlijk nagenieten van een heerlijke dag, midden in de natuur, tussen de vogels.
Wat wil een mens nog meer.
Afgelopen vrijdagmiddag wil ik nog even naar de Strengen. Wat heerlijk om daar weer even rond te lopen. Vooral het stilte-gebied spreekt me altijd weer aan. Ik probeer me niet te ergeren aan de honden die ongelijnd door dit interessante gebied rondlopen, hun baasje vooruitlopen. Een baasje aanspreken en uitleggen dat honden toch echt aangelijnd dienen te zijn, laat ik maar achterwegen. Heeft geen zin, meestal wordt je beloond op rot-opmerkingen. Al gauw zie ik een klein vogeltje nabij het vogelkijkscherm zenuwachtig heen en weer vliegen. Al snel vliegt het richting de waterkant, gaat in het riet zitten, smullend van de zaadjes in de rietstengels. Dan weer laag vliegend naar een struikje. Ik krijg hem in de kijker. Een tjiftjaf op het eerste gezicht. Maar wel erg grijs. Iets bruin in de wang. Dat is toch wel bijzonder. Zou het een Siberische tjiftjaf zijn? Eerst maar onze grote vogelkenner Sam Gobin raadplegen. Al snel krijg ik een reactie. Jazeker, dit is de Siberische versie. Geweldig. Nog wat bewijsfoto's maken, later melden op waarneming.nl. Wat een leuke waarneming. Helaas maakt deze oosterling geen geluid. Jammer, want juist zijn roepje is een dubbel bewijs dat het geen gewone tjif is.
Als ik nog even verder wandel, merk ik dat de vogels zich verder weinig laten zien. De baardmannetjes zijn ook nu weer niet van de partij. De sperwer zit op zijn bekende uitkijkpost en een fazantenhen ligt wat te draaien in de zon. Pas aan het eind van de wandeling kom ik een vuurgoudhaantje tegen. Helaas niet op de foto te krijgen. En jawel, weer een tjiftjaf. Maar deze is duidelijk minder grijs, warm bruine bovendelen. Dit is de gewone tjiftjaf. Ja zeg, één Siberische is echt wel genoeg op een dag. Het was weer genieten!
Op dinsdag 7 februari is het dan eindelijk zo ver, een bezoek aan fotokijkhut Gooi staat op het programma. Lang naar uit gekeken, samen met Harry Berkelouw een dagje vogels fotograferen vanuit een speciaal daarvoor ingerichte fotokijkhut. Gelukkig is het vandaag mooi weer. Op een afgesproken plaats gaan we carpoolend richting de hut. Hoog op mijn verlanglijstje staat deze dag de kuifmees. Zal ik hem nu eindelijk eens goed op de camera krijgen? We gaan het zien.
Rond zonsopgang komen we aan bij de fotohut. Het is nog een beetje mistig, maar de zon doet zijn uiterste best om door de mistlaag heen te branden. We strooien nog even wat vogelvoer, smeren een paar takken in met pindakaas en Harry slaat een paar bijten in de vijver, vlak voor de hut. We installeren ons achter het ontspiegeld glas in de hut, nog even de beslagen ramen met een doekje drogen en wachten op de eerste vogeltjes. De temperatuur in de hut is amper nul graden. Af en toe het raam drogen, de twee ventilatoren zorgen er gelukkig voor, dat de ramen steeds minder snel beslaan. De deur op een kier helpt ook. Alleen, dan komt de kou wel naar binnen. Vooruit dan maar.
Al gauw verschijnt de eerste koolmees, daarna nog een. Een merel hipt wat zenuwachtig heen en weer. Een vink bekijkt veilig vanaf een hoge boomtak de plek waar de twee "indringers" het nodige strooivoer hebben uitgestrooid. De eerste foto's worden genomen. Het licht is mooi. Nog even de instellingen controleren, daarna ratelt de camera. Voor we er erg in hebben, verschijnt een meesachtig vogeltje op het toneel. De kuif is opvallend. Arthur! Een kuifmees!! Deze vogel staat al zo lang op mijn verlanglijstje. Ik heb deze punker al eens eerder gezien in mijn geliefde Heidestein, maar zo duidelijk als nu heb ik hem nog nooit gezien! Wat een adhd-vogeltje. Zo is ie er, zo is ie weg. Hopelijk komt de kuif weer terug. Ondertussen komen er steeds meer vogels op het toneel. Natuurlijk een grote bonte specht, een gaai. Mannetje en vrouwtje vink. Soms heel dichtbij. Vlak voor het raam kruipt een muisje. Maar ook zo weer weg. Dan weer een roodborst op de voorgrond. En zo gaat het maar door.
Ondanks de kou blijven we volop actief om van de vogels te genieten. De boomklever is het meest actief. Zeker een stuk of drie klevertjes, vooral gek op de pindakaas. Een glanskop laat zich ook steeds meer zien. De merels hebben het vooral druk met elkaar te verjagen. En dan opeens weer de kuifmees. Daar, op de berkenstam! En weer weg ... Zo gaat het maar door. Een winterkoning scharrelt opeens vlak voor ons raam. Zo dichtbij, een foto maken is dan echt heel lastig. Dat scherpstellen lukt dan niet altijd.
Soms is het opeens even stil. Geen vogel te zien. Misschien komt dat wel, door de sperwer, die opeens rakelings over vliegt. Maar na een tijdje komen eerst weer de koolmeesjes, de pimpels, de glanskop. De laatste heeft vaak bonje met de roodborst. Daar is ie weer, de kuifmees. De camera's ratelen maar door. Dat wordt later heel wat foto's bekijken, sorteren en perfectioneren. Vast een hele klus.
Zo gaat het de hele ochtend door. De kuifmees is constant weer aanwezig. Mijn dag kan niet meer stuk. Weer wat foto's van die kuif. Dan weer vanuit een andere positie. Als het beest weg is, even rust. Puf. Dan opeens twee sijsjes bij het water. De camera ratelt door. Kijk, daar, een koperwiek. Hij komt ook naar het water. De meestal schuwe koperwiek heeft blijkbaar geen erg in de twee paar ogen die naar hem staren. De camera ratelt weer. Oeps, links zit de kuifmees weer. "Ik kan geen kuifmees meer zien", roep ik uit. Wie had dit ooit gedacht.
Rond twee uur in de middag besluiten we de hut te verlaten, geheel voldaan. Wat een prachtige hut, mooie omgeving. Prachtig panorama. En best veel soorten vogels. De sijsjes en de kuif zijn natuurlijk de favorieten. Maar ook van de andere vogels hebben we prachtige opnames gemaakt. Alleen de appelvink ontbreekt op het lijstje. Die had ik ook heel graag gezien. Maar ja, je kunt toch niet alles in één keer verwachten. In mei nog maar eens gaan naar deze prachtige hut. Bart Siebelink, dank voor het mogen huren van deze fotokijkhut. We hebben genoten. Voor ieder een aanrader om hier naar toe te gaan. Al is het maar om de kuifmees.
Op woensdag 18 januari arriveren Anke Burgers en ik op de parkeerplaats in de Nieuwe Driemanspolder. De zon komt al aardig op en verspreidt een prachtig licht over de polder. De zon staat in deze tijd laag, dus van het gouden uurtje (term uit de fotografie-wereld) kun je wat langer gebruik maken. We lopen tegen de wijzers van de klok het gebied in. Al snel laat de eerste kleine zilverreiger zich zien (er zullen er nog heel wat meer worden gezien). Met sierlijke vleugelslag vliegt hij voor ons langs. Tussen alle eenden zien we een exoot, de rosse stekelstaart. In het riet laat de rietgors zich horen en zien. Anke ontdekt een geoorde fuut in de rietkraag. Wat een stiekemerd. Hij wil zich niet laten zien. Iedere keer duikt hij weer onder of verstopt zich in het riet. Een grote groep kieviten vliegt rondjes boven de polder, ze strijken weer even neer om al snel weer een rondje te vliegen. Kieviten vliegen in dit jaargetijde vaak voor de vorstgrens uit. Er is kou op komst, dus wat vliegoefeningen is niet gek. Ik schat zeker 300 kieviten. Een schouwspel om te zien.
We wandelen verder, Anke ziet de eerste pijlstaart. Veel te ver weg voor een foto. Wat zijn het toch prachtige eenden. Later zullen we de pijlstaart veel beter in het zicht krijgen. We zien opeens een hel witte grote vogel bij een van de plassen staan, de toestand van de wereld te overdenken. Een grote zilverreiger. Op nog geen drie meter afstand van de kleine zilverreiger. De familie zilver bij elkaar. Mooi om de verschillen te zien. Gele of zwarte snavel, grootte verschilt toch wel enorm. Prachtig. De vogels zijn zo wit, dat de kans op overbelichting bij het fotograferen groot is. Na een tijdje wandelen we verder, horen het gefluit van de talloze smienten. Veel slobeenden op het water en in de lucht. Wat krakeenden, grauwe ganzen en een klein groepje wintertalingen. Genieten.
Nabij een bruggetje hip een kramsvogel door het gras. Die heb ik nog weinig gezien deze winter. Ik vind dit een van de mooiste lijsterachtigen. Langs het water dobberen de nodige kuifeendjes. Wat ook opvalt is het grote aantal tafeleendjes. De mannetjes zijn prachtig gekleurd. Mooi met dat zonnetje erop. Richting het kijkscherm zien we de daar altijd aanwezige aalscholvers. Verder is daar niet zoveel te beleven. We wandelen nu weer richting de kampeerboerderij en zien opeens wat vogeltjes links van het pad opvliegen. Het blijken graspiepers te zijn. Zeker een groep van 10. Een torenvalk bekijkt het geheel, maar heeft geen interesse in deze vogeltjes. Weer vliegt er een kleine zilverreiger op. We speuren het water af op zoek naar de mogelijke nonnetjes. Dat blijken helaas rosse stekelstaartjes te zijn. Ook leuk natuurlijk, maar minder spectaculier. We lopen nog even rond de speeltuin nabij de boerderij en zien een torenvalk rustig in het gras zitten. Hij laat zich rustig fotograferen. Niet te dichtbij gaan staan, want dan jagen we haar op. Wat een pracht beestje. Verderop komen we een soortgenoot tegen in de lucht. Prachtig plaatje kunnen maken.
We naderen de parkeerplaats. Maar goed ook, want de lucht kleurt donker-grijs en de eerste druppels vallen al. Nog net op tijd in de auto. Dan breekt de bui los. Geen probleem, laat het nu maar regenen, deze ochtend kan niet meer stuk. Wat een heerlijk gebied, de Nieuwe Driemanspolder. Altijd weer verrassend, in ieder jaargetijde.
Vogels kijken, een nieuw platform voor vogelliefhebbers
Begin november is er een nieuw platform geopend voor iedereen die graag naar vogels kijkt. Dagelijks worden er artikelen gepubliceerd over vogels en vogels kijken als hobby. Verspreid over meer dan 10 rubrieken lees je over vogelherkenning, interviews, nieuws, vogelzang, vogelgebieden, gear, challenges, zeldzame vogels, recensies, vogelonderzoek, excursies en vogelfotografie.
Het doel van dit platform is om zoveel mogelijk mensen enthousiast te maken om naar vogels te kijken én iedereen die al naar vogels kijkt te voorzien van kennis en inspiratie om nog meer plezier te beleven aan het buiten zijn en genieten van vogels.
Vogels kijken is een initiatief van PiXFACTORY, bekend van o.a. Birdpix.nl en Natuurfotografie.nl. PiXFACTORY heeft als missie: bijdragen aan het vergroten van het draagvlak voor natuur en de ontwikkeling en bescherming hiervan. Ze doet dit door tal van online communities en uitgaven. SOVON en het Nederlands soortenregister (onderdeel van Naturalis) zijn partners van vogelskijken.nl Kortom, professionals op het gebied van vogels kijken delen hun kennis met de volgers van dit platform.
Leuk om je in te schrijven voor de twee-wekelijkse nieuwsbrief. Als de aanmelding is geschied kun je ook je ervaringen of kennis delen met anderen. Weet jij anderen te inspireren? Dan is dit je kans.
Daan Schoonhoven is de initiatiefnemer van vogelskijken.nl
Samen met veel bekende redacteuren, zoals Debby Doodeman (initiatiefnemer van Fogol) en Dick de Vos (auteur van de veldgids Vogelzang, heeft bijgedragen aan de app Birdsound Europe en bekend IVN-gids in Leiden). Henk Meeuwsen (auteur, samensteller van Birdsound Europe), presenteerde samen met Dick de Vos de rubriek “Wat hoor ik daar” bij Vroege Vogels). Tal van andere kopstukken werken mee aan dit platform.
Alle reden om snel de website van Vogelskijken.nl te bezoeken. De menubalk stuurt je makkelijk door de website heen.
Echte aanraders zijn de online vogelgids, vogeltrek, wekelijkse vogelradar en vogelzang.
Ik ben erg onder de indruk van de kwaliteit van dit platform en de opbouw van de website. Veel vogelliefhebbers hebben (net als ik) hun hobby vogels kijken gekoppeld aan vogelfotografie. Dit onderdeel vind je ook terug in deze web-omgeving.
Bezoek de website Vogelskijken, schrijf je in voor de nieuwsbrief en geniet van deze unieke website.
Arthur Staal
15 januari 2023
Ik ben al een tijdje niet in de omgeving van de Zevenhuizerplas geweest, een prachtig natuurgebied, vallend onder natuurgebied Zuidplas, met daarin de Eendragtspolder en het recreatiegebied de Rottemeren. Wel krijg ik de afgelopen weken steeds prachtige waarnemingen door van baltsende kemphanen, een reuzenstern nabij de roeibaan, baardmannetjes met jong en ga zo maar door. Tijd om deze kant op te gaan. Ik neem de fiets mee, dan kan ik een groot gebied doorsnijden. Jenny, een heel actief natuurliefhebber komt hier dagelijks en wil me rondleiden. Geweldig toch? Maar de eerste uurtjes ga ik zelf op pad.
Rond half zeven in de ochtend kom ik aan. Natuurlijk ben ik hier niet de enige vogelliefhebber, want bij het populierenbosje staan al twee actieve vogelaars te zoeken naar de kwak en de woudaap. Beide vogels zijn hier de laatste dagen gezien. Natuurlijk kijk ik vol spanning mee, maar helaas, niet aanwezig. Vanuit het riet word ik wel welkom geheten door de kleine karekiet. ik fiets een stukje verder en zie een persoon heel ijverig door de telescoop kijken. Een cetti's zanger in beeld. Niet eens zo schuw, blijft rustig zitten op een takje en laat horen dat er uit een klein vogellijfje een enorm volume kan komen. Maak mijn eerste foto en fiets verder. Bij het "bruggetje" op zoek naar de baardmannetjes. Al gauw heb ik een vrouwtje baardman in beeld. Wat zijn ze mooi! Vlak boven de waterrand op zoek naar voedsel. Ik hoor de eerste koekoek van vandaag (er zullen er nog veel volgen) en een rietzanger eist ook mijn aandacht. Een tafeleendje zwemt tussen de kuifjes en een fuut. Houdt me aardig in de gaten. Weer een stukje verder geniet ik van de oeverzwaluwen, die af en aan vliegen. Als ik zwaluwen zie, krijg ik altijd een puur zomers gevoel over me. Het weer helpt ook mee, want de grijze lucht verdwijnt en de zon komt al aardig door. De temperatuur schiet omhoog naar aangename waarde. Rietgorzen en rietzangers in overvloed hier. Nog een stukje verder gefietst, daar weer turen in het riet. En ja hoor, twee prachtige mannetjes baardman laten zich prima zien.
Al gauw voegt een blauwborst zich ook bij dit kleurrijke gezelschap. Genieten hier. Ik kan wel uren blijven kijken naar deze prachtig gekleurde vogels, maar rond negen uur komt Jenny, dus nog even snel wat verder lopen. Weer een blauwborst, wat een rijkdom hier.
Rond negen uur verschijnt Jenny ten tonele. Een enthousiaste natuurliefhebber, die mensen om haar heen weet te enthousiasmeren in de liefde voor de natuur. Kent dit gebied uitstekend en heeft al heel wat interessante waarnemingen doorgegeven. Neem de purperkoet, door haar ontdekt. Vele vogelaars hebben dankzij deze ontdekking dit purperbeest kunnen aanschouwen. We fietsen nu eerst richting de Rottemeren. Al gauw staan we stil om een drietal koekoeken te zien bakkeleien. We horen het typische geluid dan de koekoek ook kan maken, een soort overslaand gekwaak. Al fietsend komen we van alles tegen. Bij het polulierenbosje horen en zien we niet alleen de kleine karekiet, maar ook Adri de Groot komen we tegen, voor mij de inspirator van liefde voor de vogels, vastgelegd op foto's. En hij heeft heel veel volgers, terecht natuurlijk. We turen over het water en hopen de woudaap te zien, maar helaas. Als we dit gebied verlaten komen we van alles tegen: jagende torenvalken en kiekendieven, tureluurs en kluten, een eenzame krooneend. Bontbekpleviertjes vliegen voor ons uit. Iedere keer even afstappen, kijken, genieten van de vele vogels en luisteren naar de vogelzang om ons heen. Horen we nu ook een bosrietzanger? We komen er niet uit.
Richting Koornmolengat komen we een brug tegen, waaronder een aantal boerenzwaluwen hun nestjes hebben gemaakt. Ze vliegen echt letterlijk om onze oren. Probeer zoiets maar op camera vast te leggen. Verderop kijken we met veel plezier naar jagende visdiefjes en hopen ook op zwarte sterns. De laatste laten zich helaas niet zien. Je kan toch ook niet alles zien wat je verwacht! Wel komen we langs vlotjes, waarop kokmeeuwen en een eenzame visdief veilig hun nestje hebben gemaakt. De eerste jongen zijn al uit. Dan doen we de ontdekking van de dag (al mijn hoop was hier vandaag op gevestigd): steltkluten. Vlak voor ons, een paartje!! Eerst werd onze aandacht gevestigd op een jagende bruine kiekendief, maar heb je eenmaal een steltkluut in beeld, dan ben je verkocht. Wat een mooie ranke vogels. Een van de mooiste steltlopertje van Nederland. Wat een genot om ze hier weer te zien. Nu maar hopen dat ze hier ook gaan broeden.
We maken ons rondje af, de lucht kleurt steeds meer grijs en zelfs zwart. In de verte zien we de eerste regenstralen al vallen. Maar de gele kwikstaarten zorgen toch weer voor kleur. Wat zijn ze onwaarschijnlijk mooi, bijna on-Nederlands. Maar niet te lang stilstaan, anders gaat de regen ons vangen. Een groepje lepelaars vliegt snel voor de bui richting west. We bereiken weer de omgeving van de Zevenhuizerplas. Jenny koerst direct door naar haar huis hier vlakbij. Ik dank haar natuurlijk hartelijk voor deze geweldige natuurtocht. Ik fiets nog even het laatste stukje in mijn eentje. De eerste druppels vallen. Snel naar de auto. Voordat de bui losbarst, zit ik in de auto, terugkijkend naar een boeiende ochtend in de natuur, onder de rook van Rotterdam. Een ding weet ik zeker, hier kom ik gauw weer terug. Een mooier watergebied kun jij je nauwelijks voorstellen.
Op zaterdagmorgen 23 april 2022 rond 8.00 uur verzamelen 13 enthousiaste natuurliefhebbers zich op het parkeerterrein van zwembad De Vliet. De bestemming is de Beningerslikken, een prachtig natuurgebied aan het Haringvliet. Vandaag mag ik een excursie leiden van de afdeling KNNV Leiden. Ik geeft nog even wat toelichting op het dagprogramma en nadat de chauffeurs de routebeschrijving op papier hebben gekregen, stapt ieder in de auto. Beningerslikken, we komen eraan.
Na een uurtje rijden, komen we allen aan bij de parkeerplaats Beningslikken, nabij de uitkijktoren. Even het trapje op om over de dijk te kunnen kijken en al gauw worden de eerste waarnemingen gedaan. De eerste bruine kiekendief laat zich zien, groepen wintertalingen worden met de telescoop in beeld gebracht en de nodige groenpootruiters vertonen zich op de sliklagen. Rob krijgt al heel wat waarnemingen door, hij is bereid om vandaag alle waargenomen soorten te noteren. Na een tijdje genoten te hebben van het uitzicht, lopen we een rondje om dit mooie gebied. Graspiepers laten zich soms van heel dichtbij benaderen, de rietzangers laten zich moeilijker zien. Door de harde wind duiken ze, al zingend, diep in de rietkraag. Al gauw wordt er een bijzondere waarneming gedaan, een paapje hoog in een van de struiken. Of toch een vrouwtje roodborsttapuit? Een foto en een vogelboek geven uitsluitsel, toch een paapje. Verder wandelend ontmoeten we man middelste zaagbek (hier schijnt al jaren een paartje te broeden), horen we de cetti's (zien doe je ze zelden) en een zingende zwartkop. Natuurlijk hopen we ook op onze blauwe en gele favorietjes, de blauwborst en gele kwikstaart. Maar voorlopig doen we het met de vele rietgorzen, rietzangers, kneutjes en graspiepers. Een eerste grasmus laat zich horen. Een vrouwtje bruine kiek vliegt boven de rietlanden (want zo hoort het), even later gevolgd door man bruine kiek. Op de slikken kluten, groenpootruiters, kemphanen en andere steltlopers. 
Gerard roept opeens: "Blauwborstjes hier vlakbij". We zoeken het riet af, maar niks hoor. Reinier probeert zich ondertussen in te leven in de geest van een rietvogel. Hoe zou die dit alles bekijken? "Daar, op het pad, 13 exemplaren ...". Wat teleurgesteld wandelen we verder. Gerard en ik laten het er niet bij zitten, blijven nog even staan. Zien dan toch wat rondscharrelen laag in het riet. De vogel vliegt weg. Een blauwborst? De camera's ratelen. De foto's zullen later het bewijs leveren, het was een blauwborst.
Bij het pontje nuttigen we onze lunch en genieten van al het moois om ons heen. Overvliegende zwartkopmeeuwen (vooral herkenbaar aan hun unieke geluid), brandganzen, een eenzame lepelaar. Genieten.
We vervolgen onze route. Even verderop worden de telescopen uitgebreid ingezet. Een tapuit laat zich prachtig bekijken. Groepen steltlopers vliegen rondjes boven de slikken, landen dan opeens allemaal tegelijk. Maar wat zijn het? Zelfs de zeer ervaren vogelaar Ad is er niet zeker van. Bonte strandlopers, ruitertjes, goudplevieren, witgatjes? Gelukkig worden er de nodige foto's gemaakt. Ik zal ze sturen naar twee ervaren vogelkenners. Hopelijk komen zij tot de juiste naamgeving. We lopen na een half uurtje richting de auto's. Geen gele kwikstaarten, maar toch iets geels. Puttertjes zoeken insecten tussen de bloeiende voorjaarsbloemen op de dijk.
We sluiten deze excursie-dag af op een gezellig terras in Zuidland. Brasserie en B&B De Hartewens heeft drie tafels voor ons gereserveerd. Genietend van de koffie, thee, frisdrank en heerlijk gebak, praten we nog even gezellig bij. Kijken terug op een geslaagde dag, met veel zon, maar ook met een stevige bries. Wat hebben we genoten van de natuur om ons heen en van elkaars gezelschap! Wat fijn, dat dit nu weer mogelijk is, na alle corona-beperkingen van de afgelopen twee jaar.
In april maakte ik voor het eerst kennis met een schitterend natuurgebied op de Utrechtse Heuvelrug. Dankzij een tip van Marcel Duiven heb ik er een favoriet natuurgebied bij: Heidestein. Wat een waanzinnig mooi en afwisselend gebied, gelegen aan de rand van Zeist. Samen met Stan hebben we toen onze ogen uitgekeken. Marcel attendeerde ons toen al op allerlei soorten vogels die daar rondvlogen. Hier heb ik mijn eerste kuifmees gezien. Ook maakten we kennis met Thijmen, een teller op de trektelpost in dit gebied.
Op woensdag 4 mei 2022 ben ik, samen met twee kennissen naar dit unieke gebied teruggekeerd. Marcel zou ons ook nu weer rondleiden.
Klokslag 7.00 uur rijden we een parkeerplaats op, gelegen aan de rand van Heidestein. Marcel is al aanwezig. Hij stelt voor om het gebied nu op een andere manier te doorkruisen. Hij zal rekening houden met mijn wensen, het zien van de kuifmees, bonte vliegenvanger, zwarte specht en kruisbek. Wel erg hoge verwachtingen van mij, maar toch zullen deze wensen voor een groot deel worden ingewilligd.
Na vijf minuten wandelen komen we onze eerste verrassing tegen, een paartje goudvinken, vlak voor ons op het wandelpad. Ondanks weinig licht toch nog even wat fotootjes gemaakt. Marcel heeft deze kleurrijke vinken nog niet eerder hier gezien. Wat een geluk. Daarna wandelen we richting een vijver, waarin een paartje dodaars hun nest hebben. De jongen zijn al uit en laten zich amper zien, veilig onder moeders vleugels of verscholen in het riet. We kunnen wel een glimp opvangen. In de verte horen we ondertussen het geluid van de zwarte specht. Hoera, hij is aanwezig, maar zien .... Overal het geluid van allerlei mezensoorten, vooral de kuifmees (mijn favoriete mezensoort) en de zwarte mees laten hun riedeltje horen. Mijn oren pakken helaas niet alles op, zelfs met gehoorapparaat aan ontgaan mij de hoge geluiden. Al gauw krijgen we de eerste kuifmeesjes te zien. Mijn dag kan al niet meer stuk, goudvink en kuifmees. Geweldig. We ontdekken zelfs een boom, waar de kuifmees zijn nestje heeft. Er zijn jongen, want de ouders vliegen af en aan met voedsel. De zwarte mees laat zich tussen de koolmezen en pimpelmezen ook zien. Het roepje ga ik langzaamaan herkennen.
Dan opeens roept Stan:"De zwarte specht! Daar, op de grond, tussen die bomen daar." Nu staan er daar veel bomen, maar toch krijgen we deze schuwe specht in het oog. De specht is aan het foerageren en heeft geen aandacht voor ons. Gelukkig gaat hij ook nog even aan een stam hangen, want dat hoort hij natuurlijk te doen. Heel wat foto's worden gemaakt. Genieten. Een zwarte specht, niet alleen gehoord, maar ook gezien. Uiteindelijk gaat de zwarte specht er weer vandoor, wij gaan ook weer verder. We horen het geluid van de raven, horen overal het geluid van de grote bonte specht. De eerste bonte vliegenvanger krijgen we in beeld. We komen ogen en oren te kort.
We blijven nog een aantal uren in dit prachtige gebied, bosrijk, maar ook stukken heide, heuvelachtig en een paar watertjes. Boven ons horen en zien we de veldleeuweriken, dan weer boomleeuweriken. Langs de rand van een bosgedeelte de boompiepers. Een torenvalk gaat er met een prooi vandoor (hagedisje), een buizerd zit vanaf een boomtop de omgeving af te zoeken. En wij genieten van alles om ons heen. We komen bij een plek, waar de bonte vliegenvanger een nest heeft. Wat een fraai vogeltje is dit toch. En overal weer het geluid van kuifmeesje en zwarte meesjes. Het geluid van de gekraagde roodstaart verraadt zijn aanwezigheid. Arthur krijgt het geluid maar niet in zijn hoofd, maar gelukkig herkennen Stan en Marcel het geluid wel. Al gauw krijgen we deze prachtig gekleurde vogel in beeld.
Aan het eind proberen we ook nog even de kruisbekken te vinden, maar die laten ons even met rust. Of andersom? Geeft niet, we hebben een heerlijke dag achter de rug. Bij de auto's wacht ons toch nog een verrassing. Zit daar nu een koekoek in de boom? Nee hoor, een sperwer. Hij vliegt vlak voor onze ogen weer weg. Maar we hebben hem gezien. Een prachtige afsluiting van de heerlijke vogelochtend. Dankjewel, Marcel.
Op drie januari 2022 stap ik om 8.00 uur mijn auto in, stel de tom-tom in op Grote Praambult en rijd richting de Oostvaardersplassen. Het weer lijkt gunstig, weinig kans op regen, een beetje zon en helaas wel een krachtige wind. De dag te voren nog even de waarnemingen bekeken op waarneming.nl welke vogelsoorten er zoal waargenomen waren. Natuurlijk volop meldingen van de zeearend, maar ook van wilde zwanen, nonnetjes en baardmannetjes. Genoeg soorten dus om die richting weer eens op te gaan.
De eerste stop is bij de Grote Praambult. Bij het eerste ochtendlicht zie ik in de verte mijn eerste zeearend. Verder heel veel brandganzen en grauwe ganzen. Wat overvliegende spreeuwen en verder toch niet zoveel spannend. Dus gauw de auto in, richting de Kleine Praambult. Daar is toch heel wat meer te zien. Opnieuw twee jagende zeearenden, een groepje wilde zwanen ver weg, net als de kleine zwanen. Leuk om op afstand toch de verschillen tussen deze drie soorten zwanen te zien. De kleine zwanen doen echt hun naan eer aan, ze zijn een stuk kleiner dan de knobbelzwaan en de ranke wilde zwanen. Opnieuw grote groepen brandganzen, hele groepen kieviten, die angstig heen en weer vliegen, bang voor de jagende zeearenden. Een mooi gezicht, als alles de lucht in gaat. Een aantal grote zilverreigers laten zich zien, alsmede de nodige eendensoorten. Samen met een andere vogelkenner gaan we richting de vogelkijkhut de poelruiter.
Onderweg zien we de nodige vinken heen en weer vliegen, horen een vuurgoudhaantje en staan oog in oog met een groepje wilde zwanen, prachtig in het ochtendlicht. De cetti's laat zich oren, de waterral laat zijn speenvarken gejammer horen. In de hut even geen gierende wind om ons heen. Genieten van de rust, de vogels om ons heen. Heel ver weg de nonnetjes, dichterbij een groepje slobeenden. Een jagende torenvalk en opnieuw een aantal wilde zwanen. Helaas hier gaan zeearend of blauwe kiekendief. Wel vloog een havik of sperwer met prooi over de kijkhut, een foto maken lukte niet. Na een half uurtje nog even rond de kijkhut gewandeld. Leuke soorten aldaar, zoals een vuurgoudhaantje, staartmezen, vinken, koperwieken en kramsvogels. Een grote bonte specht laat zich horen. Een groepje boomkruipers spelen krijgertje met elkaar (nog nooit gezien) en een boomklever bekijkt op afstand het geheel. Een vuurgoudhaantje speelt verstoppertje achter een tak. Wat een mooie plek is het hier. Maar geen getreuzel, op naar de volgende plek, de vogelkijkhutten de kluut en de zeearend zijn aan de beurt.
Eerst naar de Kluut, daar is niet veel te zien. Het water staat erg hoog, veel golven. Alleen wat kuifeenden en een paar aalscholvers wagen zich daar in het water. Verder niet veel. Dus op naar de kijkhut de Zeearend. Dat is best een aardige wandeling. Dwars door een mooi stukje natuur, veel rietlanden, afgewisseld met wat droge stukken. Geen ijsvogeltjes of baardmannen, wel wat mezensoorten, waaronder de matkop. In de kijkhut is niet zoveel te zien. Een aantal grote zilverreigers, erg ver weg een roofvogel (havik?) en verder wat aalscholvers en overvliegende kieviten. Net voor ik aankwam, was de zeearend nog gezien, vlak langs de kijkhut. Iemand liet een mooie foto-opname zien van de voorbij scherende zeearend. Prachtig. Op de terugweg naar de auto kom ik nog een vrouwtje grote zaagbek tegen. Wat een mooie soort is dit toch.
De volgende twee stops zijn op de parkeerplaatsen langs de Oostvaardersdijk. Daar is altijd wel wat te zien. De torenvalk laat zich (zoals altijd) weer zien, in de verte heel veel bergeenden en krak- en slobeenden. Ook hier geen baardmannetjes. Helaas, dan op weg naar de laatste stop, de Lepelaarsplassen.
Het wordt al een beetje schemerig, als ik mijn auto parkeer bij bezoekerscentrum De Trekvogel. Snel loop ik richting de kijkhut van de Lepelaarsplassen. Onderweg stuitte ik op een groepje grote zaagbekken,, zowel man als vrouw. Prachtig nog even in het late zonlicht. Genieten dus. Daarna op weg naar de kijkhut. Helaas was het al stil op het water rondom dit bekende vogelkijkpunt. Al gauw besloot ik weer weg te gaan, dan ben ik nog op tijd bij de auto, voor het donder is. Onderweg zie ik een bollig pluisje vogel in de top van een boom zitten. Voor mij direct een herkenningsmoment, zou het een appelvink zijn? En ja hoor, hoog in de boom (zoals altijd) zat een prachtig mannetje appelvink. Een mooier moment om deze heerlijke dag mee af te sluiten, kon er toch niet zien. Voldaan stap ik de auto in, mijn tom-tom geeft me de kortste route waar naar huis.
