Op drie januari 2022 stap ik om 8.00 uur mijn auto in, stel de tom-tom in op Grote Praambult en rijd richting de Oostvaardersplassen. Het weer lijkt gunstig, weinig kans op regen, een beetje zon en helaas wel een krachtige wind. De dag te voren nog even de waarnemingen bekeken op waarneming.nl welke vogelsoorten er zoal waargenomen waren. Natuurlijk volop meldingen van de zeearend, maar ook van wilde zwanen, nonnetjes en baardmannetjes. Genoeg soorten dus om die richting weer eens op te gaan.
De eerste stop is bij de Grote Praambult. Bij het eerste ochtendlicht zie ik in de verte mijn eerste zeearend. Verder heel veel brandganzen en grauwe ganzen. Wat overvliegende spreeuwen en verder toch niet zoveel spannend. Dus gauw de auto in, richting de Kleine Praambult. Daar is toch heel wat meer te zien. Opnieuw twee jagende zeearenden, een groepje wilde zwanen ver weg, net als de kleine zwanen. Leuk om op afstand toch de verschillen tussen deze drie soorten zwanen te zien. De kleine zwanen doen echt hun naan eer aan, ze zijn een stuk kleiner dan de knobbelzwaan en de ranke wilde zwanen. Opnieuw grote groepen brandganzen, hele groepen kieviten, die angstig heen en weer vliegen, bang voor de jagende zeearenden. Een mooi gezicht, als alles de lucht in gaat. Een aantal grote zilverreigers laten zich zien, alsmede de nodige eendensoorten. Samen met een andere vogelkenner gaan we richting de vogelkijkhut de poelruiter.
Onderweg zien we de nodige vinken heen en weer vliegen, horen een vuurgoudhaantje en staan oog in oog met een groepje wilde zwanen, prachtig in het ochtendlicht. De cetti's laat zich oren, de waterral laat zijn speenvarken gejammer horen. In de hut even geen gierende wind om ons heen. Genieten van de rust, de vogels om ons heen. Heel ver weg de nonnetjes, dichterbij een groepje slobeenden. Een jagende torenvalk en opnieuw een aantal wilde zwanen. Helaas hier gaan zeearend of blauwe kiekendief. Wel vloog een havik of sperwer met prooi over de kijkhut, een foto maken lukte niet. Na een half uurtje nog even rond de kijkhut gewandeld. Leuke soorten aldaar, zoals een vuurgoudhaantje, staartmezen, vinken, koperwieken en kramsvogels. Een grote bonte specht laat zich horen. Een groepje boomkruipers spelen krijgertje met elkaar (nog nooit gezien) en een boomklever bekijkt op afstand het geheel. Een vuurgoudhaantje speelt verstoppertje achter een tak. Wat een mooie plek is het hier. Maar geen getreuzel, op naar de volgende plek, de vogelkijkhutten de kluut en de zeearend zijn aan de beurt.
Eerst naar de Kluut, daar is niet veel te zien. Het water staat erg hoog, veel golven. Alleen wat kuifeenden en een paar aalscholvers wagen zich daar in het water. Verder niet veel. Dus op naar de kijkhut de Zeearend. Dat is best een aardige wandeling. Dwars door een mooi stukje natuur, veel rietlanden, afgewisseld met wat droge stukken. Geen ijsvogeltjes of baardmannen, wel wat mezensoorten, waaronder de matkop. In de kijkhut is niet zoveel te zien. Een aantal grote zilverreigers, erg ver weg een roofvogel (havik?) en verder wat aalscholvers en overvliegende kieviten. Net voor ik aankwam, was de zeearend nog gezien, vlak langs de kijkhut. Iemand liet een mooie foto-opname zien van de voorbij scherende zeearend. Prachtig. Op de terugweg naar de auto kom ik nog een vrouwtje grote zaagbek tegen. Wat een mooie soort is dit toch.
De volgende twee stops zijn op de parkeerplaatsen langs de Oostvaardersdijk. Daar is altijd wel wat te zien. De torenvalk laat zich (zoals altijd) weer zien, in de verte heel veel bergeenden en krak- en slobeenden. Ook hier geen baardmannetjes. Helaas, dan op weg naar de laatste stop, de Lepelaarsplassen.
Het wordt al een beetje schemerig, als ik mijn auto parkeer bij bezoekerscentrum De Trekvogel. Snel loop ik richting de kijkhut van de Lepelaarsplassen. Onderweg stuitte ik op een groepje grote zaagbekken,, zowel man als vrouw. Prachtig nog even in het late zonlicht. Genieten dus. Daarna op weg naar de kijkhut. Helaas was het al stil op het water rondom dit bekende vogelkijkpunt. Al gauw besloot ik weer weg te gaan, dan ben ik nog op tijd bij de auto, voor het donder is. Onderweg zie ik een bollig pluisje vogel in de top van een boom zitten. Voor mij direct een herkenningsmoment, zou het een appelvink zijn? En ja hoor, hoog in de boom (zoals altijd) zat een prachtig mannetje appelvink. Een mooier moment om deze heerlijke dag mee af te sluiten, kon er toch niet zien. Voldaan stap ik de auto in, mijn tom-tom geeft me de kortste route waar naar huis.
